تربیت دینی ما توسط مربیانی انجام می شود که برخی مفاهیم و باورهای بنیادین دینی برای آنها هنوز واضح و روشن نشده است لذا در انتقال آن به متربیان بگونه ای سخن می گویند که برخی باورها بصورت نادرست در ذهن متربی شکل می گیرد و باعث می شود در آینده دچار تردیدهایی دینی بگردد. به همین جهت سلسله گفتارهایی بر اساس تجربیات علمی و فلسفی چند دهساله تنظیم شده است تا قدم قدم این مفاهیم و باورها روان و بدور از اصطلاحات فنی بگونه ای بازگو شود که بتواند راهنمایی برای مربیان برای نحوه انتقال آنها به متربیان بگردد. از جناب آقای علی اکبریان که این سلسله مباحث به همت ایشان آماده، تنظیم و قابل ارائه شده است سپاسگزاری می گردد.حمیدرضا آیت اللهی
گفتار بیست و یکم: عنایت عام و خاص خداوند در قضا و قدر
۱- جریان قوانین عام و خاص خداوند در عالم در جلسه قبل صحبت شد
۲- اگر کسی در اثر تصادف ضربه بدی ببیند می توان گفت خدا خواسته است ولی از طریق قوانین عام که برای هرکسی می تواند اتفاق بیفتد.
۳- در اثر صدقه دادن واقعه ای می تواند در این بین رخ دهد که موجب شود با ماشین برخورد نکند که می تواند این واقعه از لطف خاص خدا باشد.
۴- اغلب وقایع و اتفاقات را نمی توان به لطف خاص خداوند نسبت داد.
۵- وقایع و اتفاقات که از طریق عنایت عام خداوند رخ می دهد ربطی به کافر و مسلمان بودن فرد ندارد.
“